Σούλι

Το τοπίο του Σουλίου αποτελεί ένα πεδίο συνύπαρξης ψηλών ορεινών όγκων με βαθιές και απότομες χαράδρες ποταμών. Ένα ορεινό πέταλο περιτριγυρίζει το στενό οροπέδιο που αποτέλεσε την πατρίδα των Σουλιωτών. Πρόκειται για ένα φυσικό οχυρό με ορεινά τείχη και ποταμίσιες τάφρους. Όμορφο τοπίο για χειμερινές διακοπές.

Σουλιωτοχώρια

Το Σούλι είναι ιστορική και γεωγραφική περιοχή της κεντρικής Ηπείρου, που αποτελείται από ένα σύνολο (αναφέρεται και ως ομοσπονδία χωριών, γνωστών και ως Σουλιωτοχώρια. Συνορεύει ανατολικά με την Λάκκα Σουλίου του Νομού Ιωαννίνων, νότια με τα χωριά του Νομού Πρεβέζης, ενώ βόρεια και δυτικά με τα υπόλοιπα όμορα χωριά της Θεσπρωτίας. Βρίσκεται ανάμεσα στα όρη Μούργκα 1.340 μέτρα, Ζαβρούχο 1.137 μέτρα, Τούρλια 1.082 μέτρα και στη συμβολή του ποταμού Αχέροντα με τον παραπόταμό του Τσαγκαριώτικο.

Βουνά του Σουλίου

Στην πραγματικότητα είναι ένα αχανές αμφιθέατρο από βουνά ενώ ο ενδιάμεσος χώρος δεν είναι επίπεδο έδαφος, αλλά κόβεται παντού από κορυφογραμμές και βαθύτατες ρεματιές

Τα βουνά της Παραμυθιάς και το Τσικουράτι ή Τσεκούρι πλαισιώνουν προς τα ανατολικά αφήνοντας ένα μόνο άνοιγμα μεταξύ του όρους Ζαβρούχο και Τσικουράτι στην περιοχή του οικισμού Γλυκή όπου διέρχεται και ο Αχέροντας Ποταμός. Στα βόρεια συνέχεις οροσειρές κυκλώνουν το Σούλι με κορυφές πάνω από τα 1600 μ. Δυτικά του Σουλίου υψώνονται τα λεγόμενα βουνά του Σουλίου στον άξονα βορρά-Νότου ορθώνοντας ένα μακρύ βραχώδες μέτωπο. Από Βορρά προς Νότο, οι κορυφές Γκούρα 1336 μέτρα, Βούτσι 1553 μέτρα, Μούργκα 1201 μέτρα και Φλάμπουρο 1342μέτρα αποτελούν το δυτικό όριο των τεσσάρων οικισμών.

Ο Αχέροντας

Ο Αχέροντας ονομάζεται σε αυτό το τμήμα Σουλιώτικος και διασχίζει τα βουνά δυτικά του Αβαρίκου και της Κιάφας. Συνεχίζοντας κατά μήκος του ρου του ποταμού, δυτικά της Σαμονίβας και πριν αυτός ακολουθήσει δυτική πορεία προς την έξοδο στη Γλυκή συναντάει τον Τσαγκαριώτικο χείμαρρο που κυλά από βορρά προς νότο. Ο Τσαγκαριώτικος χείμαρρος/ποταμός αποτελεί την υδρογραφική οδό στη λεκάνης απορροής που δημιουργεί το ορεινό πέταλο των βουνών που περιγράψαμε στην αρχή, αυτών της Παραμυθιάς και του Σουλίου. Μετά την συνάντηση των ποταμών, και αφού διασχίσει τον οικισμό Γλυκή ο Αχέροντας διατρέχει τον Κάμπο του Φαναρίου σε μια πορεία γεμάτη μαιάνδρους για να οδηγηθεί στην Αχερουσία λίμνη και δυτικότερα στην θάλασσα. Σε αυτό το τελευταίο τμήμα ονομάζεται Φαναριώτικος.

Πλαγιές των βουνών του Σουλίου

Εκτός όμως από τα κύρια ποτάμια, το έδαφος έχει πάρει το σημερινό του σχήμα από ένα πυκνό δίκτυο ρεμάτων και χειμάρρων που κατεβαίνουν απότομα τα ορεινά μεταφέροντας φερτά υλικά, διαβρώνοντας τη γη και μετασχηματίζοντας αργά το τοπίο. Ειδικά τα ρέματα που κυλούν στις δυτικές πλαγιές των βουνών του Σουλίου διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην δημιουργία και την εξέλιξη των οικισμών. Τα ρέματα αυτά αποτελούν φυσικά εμπόδια στα μονοπάτια και τεμαχίζουν τον λιγοστό διαθέσιμο χώρο σε μικρότερες περιοχές. Στο Σούλι, για παράδειγμα, τα ρέματα αυτά φαίνεται να χωρίζουν τις γειτονιές-φάρες μεταξύ ενώ, στην Κιάφα αποτελούν άξονα κατά μήκος του οποίο αναπτύσσεται μια ολόκληρη συνοικία. Στα σκίτσα των όψεων της οροσειράς στα ανατολικά αποτυπώνεται η πυκνότητα των ρεμάτων αυτών.